ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Followers

Thursday, March 30, 2017

Μάνσφηλντ Παρκ


Το Μάνσφιλντ Παρκ, της Τζέην Ώστεν, γράφτηκε μεταξύ του 1811-1813 και το 1814 εκδόθηκε για πρώτη φορά .  Η έκδοση του βιβλίου, την ανάγνωση του οποίου μόλις τελείωσα, έγινε το 2014 από τη ΣΜΙΛΗ και σε μετάφραση Αλεξάνδρας Παπαθανοσοπούλου. Το σύνολο των σελίδων του βιβλίου είναι 612, όμως το μυθιστόρημα "περιορίζεται"  σε 559 πυκνογραμμένες σελίδες. Οι υπόλοιπες σελίδες περιλαμβάνουν: το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης, εικόνες σπιτιών και περιοχών όπου έζησε η συγγραφέας, σύντομη βιογραφία της, και ένα ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ στο οποίο ενσωματώνονται αποσπάσματα θεατρικών έργων της εποχής και κείμενα -κριτικές για το μυθιστόρημα.
Απο το οπισθόφυλλο του βιβλίου :  "Το μυθιστόρημα αυτό, ένα από τα πρώτα μεγάλα έργα της ώριμης ΄Ωστεν, προαναγγέλλει με εκπληκτική διορατικότητα, και όσο κανένα άλλο βιβλίο της, τις μεταγενέστερες εξελίξεις στο μυθιστόρημα και την κουλτούρα του 19ου αιώνα. Χρησιμοποιώντας μόνο λίγες οικογένειες και μια γειτονιά, ανατέμνει αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε, με τα λόγια της Φάνης, «γνώμονα και νόμο της ζωής τους», υπερβαίνοντας έτσι κατά πολύ τα όρια της γειτονιάς - φτάνοντας στις Δυτικές Ινδίες, το δουλεμπόριο, τους ναπολεόντειους πολέμους. Δεν συνιστά απλώς μελέτη μιας οικογένειας αλλά μελέτη του θεσμού της οικογένειας, μελέτη των κανόνων και των σχέσεων που καθιστούν την οικογένεια διαχρονική οντότητα. Το «Μάνσφηλντ Παρκ», όπως και το σύγχρονό του γοτθικό μυθιστόρημα, με το οποίο ελάχιστα μοιάζει, γοητεύεται από τη φύση και το κύρος της οικογένειας, από τις περίεργες στρεβλώσεις και την θεσμοθετημένη τυραννία που επιβάλλει στα μέλη της, και ιδιαίτερα στις γυναίκες."



       Η δεκάχρονη Φάνη Πράϊς, χωρίς να το θέλει, αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι της, για να μείνει στους θείους της Τόμας Μπέρτραμ και τη σύζυγο του,  (αδελφής της μητέρας της), στο Μάνσφιλντ Παρκ. Προσφέρθηκαν να την πάρουν κοντά τους, για να βοηθήσουν τους γονείς της μικρής Φάνης, οι οποίοι είχαν πολλά παιδιά και περνούσαν δύσκολα από οικονομικής άποψης. Κοντά τους ζούσε ακόμη μία θεία (αδελφή κι αυτή της μητέρας της), η κα Νόρις, η οποία ουσιαστικά χειραγωγούσε (ή προσπαθούσε συνεχώς να το κάνει) όλη την οικογένεια, που αποτελείται (εκτός από τον κύριο και κυρία Μπέρτραμ), τις δύο κόρες τους Μαρία και Τζούλια και τους δύο γιους, τον Τομ και τον Έντμοντ. Ενώ όλοι είναι ευγενικοί απέναντι στη Φάνη, δεν παραλείπουν να της δείχνουν πως είναι "κατώτερη" τους, ειδικά η θεία Νόρις δεν χάνει ευκαιρία κι αφορμή να της θυμίζει ποια είναι η θέση της. Η ίδια, λόγω χαρακτήρος, από τη φύση της δηλαδή, ευγενικιά, υπάκουη, ταπεινή, ανεχτική,  θεωρεί φυσιολογικό το να μην ἐχει π.χ. θέρμανση (φωτιά) το δωμάτιο της (το μοναδικό) το χειμώνα και το να μην έχει καμιά δυνατότητα κάποιας δραστηριότητας εκτός από το να κρατάει συντροφιά στη θεία της, τη λαἰδη Μπέτραμ.  Ο μόνος που της συνπεριφέρεται με αληθινή αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση είναι ο ξάδελφος της Έντμοντ με τον οποίον είναι ερωτευμένη. Στο μυθιστόρημα εμπλέκονται πολλά πρόσωπα,  φλερτ και έρωτες, κοινωνικές συναστροφές. Η συγραφέας σατυρίζει με πολύ λεπτό τρόπο και καυστηριάζει καταστάσεις της εποχής της.
           Ενδεχομένως να μη χαρακτηρίσει κανείς το βιβλίο ως εξαιρετικό, όμως το διάβασα ευχάριστα, δεν....βαρέθηκα,  πἐρασα καλά διαβάζοντας το,  μου άρεσε η γραφή της Ώστεν.
        
  Από τα κείμενα του παραρτήματος (20 σελίδων) παραθέτω ένα μέρος του κειμένου του  Joseph Litvak   "Παρόλο που το Μάνσφηλτ Παρκ είναι το λιγότερο διαλεκτικό ή πολυσήμαντο μυθιστόρημα της Τζέην Ώστεν, δεν οδήγησε καθόλου σε ομοφωνία των κριτικών, όπως εύλογα θα περίμενε κανείς από ένα ξεκάθαρο έργο. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες να βρεθεί κάποιο επίπεδο κοινής αποδοχής μεταξύ των ερευνητών, το φαινομενικά μονοσήμαντο αυτό μυθιστόρημα εξακολουθεί να προκαλεί αντικρουόμενα σχόλια. Κατά περίεργο τρόπο, ο παράγων που ευθύνεται για τη διαφωνία είναι ο ίδιος ο δογματισμός του..................................Εγώ πιστεύω ότι το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι ούτε αμιγώς συντηρητικό ούτε αμιγώς προοδευτικό, αλλά ότι μάλλον διέπεται από ένα συντηρητισμό διάτρητο από εσωτερικές αντινομίες, μέσα από τις οποίες η υπονόμευση της εξουσιαστικής νοοτροπίας προχωρά σε ένα βάθος που η διαλεκτική μακροθυμία του Υπερηφάνεια και προκατάληψη ή της Έμμας δεν μπορεί να φτάσει".
        






No comments: