ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

      Τό Σάββατο (28-5ου) ἐπέστρεψα ἀπό τή Κύπρο -  "τή μακαρία τή γή" "το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στό πέλαγο" - μετά από 12ήμερη παραμονὴ μου στὴν ἰδιαίτερη μου πατρίδα. Κάθε φορά πού ἐπισκέπτομαι τὴ Κύπρο, αἰσθάνομαι συγκίνηση, χαρά, αλλά και μεγάλη θλίψη....! 

     Συγκίνηση καὶ χαρά, διότι ἀπλούστατα, πέραν τοῦ ὃτι συναντῶ ἀγαπητά μου πρόσωπα,  ἐκεῖ γεννήθηκα, εκεῖ ἒζησα τὰ παιδικὰ καὶ ἐφηβικὰ μου χρόνια. Οἱ ἀναμνήσεις μὲ κατακλίζουν ὃταν περτριγυρίζω στὰ στενὰ δρομάκια τῆς παλιᾶς Λευκωσίας (τῆς "ἐντός τῶν τοιχῶν", μνῆμες ἂρρηκτα συνδεδεμένες μὲ "τὰ χρόνια τῆς ἀθωότητας" καὶ τῆς ξεγνιασιᾶς. Χρόνια, ποὺ γιά ὃλους ἒχουν ἰδιαίτερη σημασία.

     Ἡ θλίψη ποὺ ἀνέφερα πιὸ πάνω, προέρχεται ἀπὸ τὴ γνώση τῆς παρουσίας τῶν Τούρκων κατακτητῶν, τἠ γνώση ὃτι το 40% τῆς ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ βρίσκεται κάτω ἀπὸ τὴ μπότα του Ἀττίλα, βρίσκεται ὑπὸ Τούρκικη κατοχὴ. Οἱ Τούρκοι ὑπενθυμίζουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκεῖ παρουσίαν τους. Ἡ τούρκικη σημαία στὴν ὁροσειρὰ τοῦ χιλιοτραγουδισμένου καὶ πανέμορφου Πενταδακτύλου, τῆς ὁροσειρᾶς μὲ τὶς κορυφές ἀπ' ὃπου ἡ θέα πρός τὶς άκτές τῆς Κερύνειας, νομίζω πώς εἶναι ἀπὸ τὶς ὡραιότερες τοῦ κόσμου (!)..., η σημαία λοιπόν αὐτὴ δὲν ἀφήνει κανένα νὰ ξεχάσει ὃτι ἡ Τουρκία εἶναι ἐκεῖ!

     Ὃμως ἡ θλίψη πηγάζει καὶ ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις τῶν χαμένων θυσιῶν, ἀπὸ τὶς εἰκόνες-σκέψεις τόσων καὶ τόσων ἀδικοχαμένων παλλικαριῶν ποὺ χάθηκαν ἀπὸ τὸ καιρὸ τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα, ποὺ χάθηκαν πολλές φορές σὲ ἐνδοεμφύλιους σπαραγμούς, ποὺ χάθηκαν κατὰ τὸ πραξικόπημα καὶ τὴν εἰσβολή, καὶ χάνονταν κατὰ καιρούς μέχρι καὶ τὰ τελευταῖα χρόνια (Ίσαάκ, Σολωμός). Γιατὶ παρὰ τὶς τόσες καὶ τόσες θυσίες, ὂχι μόνο δὲν ἒγινε δυνατὴ ἡ πολυπόθητη ΕΝΩΣΗ, ὂχι μόνο δὲν κατορθώθη τουλάχιστον νὰ ἒχουμε μιὰ  πραγματικὰ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΥΠΡΟ ἀλλά ἀντίθετα φέραμε ἐμεῖς οἱ ἱδιοι (!!!), μὲ τὸ προδοτικὸ καὶ ἐπαίσχυντο παραξικόπημα, τοὺς Τούρκους νὰ κατέχουν τὴ μισὴ Κύπρο καὶ νὰ μᾶς κοροϊδεῦουν γιὰ πάνω ἀπὸ 50 χρόνια τώρα, ὃτι ἐνδιαφέρονται γιὰ λύση τοῦ προβλήματος! Αὐτὴ εἶναι ἡ σκληρὴ πραγματικότητα δυστυχῶς. Καὶ λύση "δίκαιη καὶ βιώσιμη" δὲν πρόκειται νὰ ἐμφανισθεῖ, ἐκτός κι ἂν ἀποδεχθεῖ ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ τὶς λύσεις ποὺ προτείνει ἡ ἂλλη πρευρὰ!

     Αὐτές τὶς σκέψεις κάνω πάντα, αὐτές οἱ σκέψεις φέρνουν τὴ θλίψη, αὐτὲς οἱ σκέψεις δὲν μὲ ἀφήνουν νὰ νιώσω, μὲ ὃλη τὴ σημασία τῆς λέξης, τὴ χαρὰ, χαρὰ ποὺ θὰ ἒπρεπε νὰ μὲ κυριεῦει κάθε φορὰ ποὺ ἐπισκέπτομαι τὴ "γῆ τοῦ ἣλιου, τοῦ καλοκαιριοῦ, τῆς χαρᾶς καὶ τῆς ἀγάπης"!