ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Followers

Friday, May 1, 2009

Η θλίψη της δύσης

Έτσι κι άπόψε ανάτειλαν του δειλινού τα ρόδα
χρυσόχρωμα, ροδένια, πορφυρά,
έτσι κι' απόψε σβήνοντας εφυλλορόησαν όλα
καθώς τα ξαγναντώ κάθε φορά.
Και κάθε φορά ρουφώ από την ανατολή τους
όλη τη ροδοστάλαχτη χάρη τους και μεθώ
ακόμα κι ' απ' τη σιγανή, την ύστερνη πνοή τους.
(Έτσι, τη μια χαρά τη χαίρομαι όλη ως πέρα).
Μα έτυχε απόψε βλέποντας τη Δύση, να σκεφτώ
πως τάχατες η αγάπη μας θάσβηνε κάποια μέρα...
Κι' όπως απόψε ανάτειλαν του δειλινού τα ρόδα
χρυσόψωμα, ροδένια, πορφυρά,
όπως κι' απόψε σβήνοντας φυλορροούσαν όλα
είχα μια θλίψη τούτη τη φορά...

Μ. ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ

6 comments:

anagnostria said...

Αν σου αρέσει η Πολυδούρη, υπάρχει μια καινούρια έκδοση από το Μεταίχμιο με ποιήματά της μαζί με ποιήματα του κρυωτάκη

anagnostria said...

Καρυωτάκη βεβαίως ήθελα να γράψω και όχι κρυωτάκη!!!

Μαριάνθη said...

Καλό μήνα σας εύχομαι.

maxforeigner said...

Kαλό μήνα και σε σενα Mαριάνθη.
Ευχαριστώ αγαπητή anagnostria. Θα κοιτάξω να το πάρω.

Anonymous said...

πολυ ωραιο το ποιημα!!!!γενικα η Πολυδουρη εχει γραψει ωραια ποηματα...στο σχολειο ειχα μαθει πολλα

maxforeigner said...

Συγχαρητήρια Τινάκι, το έφτιαξες τάκα - τάκα, θα παρακολουθώ το ιστολόγιο σου.