ΣΚΕΨΕΙΣ-ΑΠΟΨΕΙΣ

Εκδόσεις Πατάκη, 2015
Σελίδες 270
Μετάφραση Κατερίνα Σχινά

Ο "Νόμος περί τέκνων", είναι ένα μυθιστόρημα, που όπως όλα τα καλά μυθιστορήματα, δημιουργεί την εντύπωση της αφήγησης μιας πραγματικής ιστορίας....Ο νόμος αυτός  του Αγγλικού Δικαίου, κυρίως αποβλέπει - έχει ως κύριο σκοπό του, την  ευημερία του παιδιού. Η απόφαση, όταν υπάρχει δικαστική διένεξη που αφορά σε ανήλικα παιδιά, στο τι θα πρέπει να γίνει για την ευημερία του παιδιού, επαφίεται στον/στην εκάστοτε δικαστή της υπόθεσης.  Αυτό το δίλημμα - δύσκολη απόφαση, του τι είναι καλύτερο για ένα έφηβο,  του να γίνει η συνισταμένη από τους γιατρούς θεραπεία ή να γίνει σεβαστή η επιθυμία του νεαρού που για θρησκευτικούς λόγους αρνείται  τη θεραπεία, αντιμετωπίζει  η Φιόνα Μέι, ανώτερη δικαστικός του Οικογενειακού Δικαίου, που είναι η κεντρική ηρωίδα στο βιβλίο.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρεται : "Η Φιόνα Μέι είναι διακεκριμένη νομικός που εκδικάζει στο Ανώτατο Δικαστήριο υποθέσεις οι οποίες εμπίπτουν στο οικογενειακό δίκαιο. Είναι φημισμένη για την οξυδέρκεια της, την ακρίβεια και την ευαισθησία της........"

Η ηρωίδα μας, βρίσκεται σε μια κρίσιμη περίοδο, τόσο όσον αφορά στην ηλικία της (59 ετών) όσο και στη σχέση της με τον σύζυγο της (καθηγητή Πανεπιστημίου). Στην καθημερινή ζωή της στο επαγγελματικό της πεδίο, έχει να αντιμετωπίσει περίπλοκες περιπτώσεις οικογενειακών διενέξεων που αφορούν συνήθως τη τύχη των παιδιών σε περιπτώσεις διαζυγίου. Πιο δύσκολες περιπτώσεις είναι όταν εμπλέκονται θρησκευτικές ή/και πολιτισμικές διαφορές των εναγομένων γονιών.

Μια τέτοια περίπτωση είναι το θέμα του βιβλίου : η Φιόνα, πρέπει να αποφασίσει αν θα γίνει ή όχι μετάγγιση αίματος σε έφηβο ( σε τρεις μήνες γίνεται 18 ετών και θα θεωρείται πια ενήλικος, οπότε μπορεί να αποφασίζει ο ίδιος για τον εαυτό του) ο οποίος πάσχει από λευχαιμία. Οι γονείς του, αλλά και ο ίδιος, ανήκουν στους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η θρησκεία τους απαγορεύει την μετάγγιση αίματος. Το Νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο νεαρός, έχει προσφύγει στη δικαιοσύνη, με αίτημα να εγκρίνει το δικαστήριο την μετάγγιση. Μάλιστα είναι εξαιρετικά επείγον να γίνει η επέμβαση διότι κινδυνεύει άμεσα η ζωή του εφήβου.

Η δικαστής αφού ακούει τις δύο πλευρές με τα επιχειρήματα τους, πριν να βγάλει την ετυμηγορία της, αποφασίζει να σχηματίσει και την προσωπική της γνώμη και επισκέπτεται τον νεαρό πάσχοντα  στο νοσοκομείο,  μια επίσκεψη πάρα πολύ σημαντική και καθοριστική για την υπόθεση, αλλά και για τη ζωή της ιδίας......

Είναι ένα καλό βιβλίο, κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον το αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Χαρακτηρίζεται από προβληματισμό, ψυχολογικές διεργασίες, σκέψεις, διλήμματα....Παρ' όλα αυτά, δεν είναι καθόλου κουραστικό και αυτό οφείλεται ασφαλώς στη τέχνη του συγγραφέα. Όπως συχνά αναφέρεται από πολλούς αναγνώστες (και για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία) το πώς είναι γραμμένο ένα βιβλίο είναι πολύ σημαντικότερο από το θέμα του......