ΟΥΡΑΝΟΠΕΤΡΑ

Η "Ουρανὀπετρα, η δωδεκάτη γενιά" (Εκδόσεις Μεταίχμιο,  2013), είναι το τρίτο βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου (μετά το Ιμαρέτ και τους Άγιους Δαίμονες) που έχω διαβάσει.... Το τελείωσα εδώ και αρκετές μέρες, αλλά....προβληματιζόμουν πολύ στο ....πώς θα αναφερθώ σ αυτό, παρόλο που μου άρεσε πολύ, όχι όμως όσο τα δύο άλλα που προανέφερα....

Το βιβλίο διαιρείται σε δύο κύρια μέρη, που ο συγγραφέας τα ονομάζει αντίστοιχα : Το μικρό χρονικό (63 σελίδες) και το Μεγάλο χρονικό (462 σελίδες). Οι ήρωες του βιβλίου είναι κατά κύριο λόγο Έλληνες Κύπριοι, και τα χρονικά περιγράφουν ιστορικά γεγονότα κυρίως της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας. Πραγματικά, όπως είναι γραμμένο το βιβλίο, παρά το ότι χαρακτηρίζεται (και είναι...) μυθιστόρημα, περισσότερο έχει τη μορφή δύο χρονικών, κι αυτό, διότι παρουσιάζονται σ αυτό πάρα πολλά ιστορικά γεγονότα, με τη σειρά που έχουν συντελεσθεί, με ημερομηνίες και περιγραφές λεπτομερείς....

Στο Μικρό χρονικό, το μυθιστόρημα αναφέρεται στον Γερόλεμο και την οικογένεια του, μας περιγράφει τη ζωή του στη Λάρνακα και τα ιστορικά γεγονότα της εποχής λίγο πριν και μερικά χρόνια μετά την κατάκτηση της Κύπρου από τους Οθωμανούς (1570). 

Στο Μεγάλο χρονικό, μεταφερόμαστε στο 1892 και η ιστορία των απογόνων του Γερόλεμου,  και συγκεκριμένα του Αδάμου, εξελίσσεται μέχρι το 1917.... 

Χαρακτηριστικό του βιβλίου είναι η χρήση της Κυπριακής διαλέκτου σε μεγάλο βαθμό. Δεν αναφέρομαι στη πλοκή του μυθιστορήματος και των περιπετειών των ηρώων (Γερόλεμου και Αδάμου, αντίστοιχα στα δύο χρονικά) επειδή ...η γεύση και το άρωμα που μου έμεινε, είναι κατά....99% των ιστορκών γεγονότων...., που,  όπως όλοι γνωρίζουν ήταν πολλαπλά τη περίοδο κυρίως που το μυθιστόρημα εξελίσσεται στο δεύτερο χρονικό  (1892 - 1917). Ο "ατυχής πόλεμος του 1897, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, οι δραματικές καταστάσεις σε Κύπρο και Ελλάδα,  μας δίνονται μέσα από τη ζωή των ηρώων..., καθώς χιλιάδες Ελληνες της Κύπρου πολέμησαν ως εθελοντές και στους δύο αυτούς πολέμους και,  όπως ήταν επόμενο πάρα πολλοί πέθαναν ή τραυματίστηκαν ηρωικά μαχόμενοι !

Τα δύο χρονικά αρχίζουν με την ίδια ακριβώς φράση :"Άστραφτε στο σώσμα του Αυγούστου του 1969 (1892 στο δεύτερο χρονικό) το αλάτι ωσάν χιόνι στην αλυκή του Λάρνακα, αντιπαλεύοντας τον ήλιο που εκτόξευε την κάψη του αδιάφορος για τον τόπο και τον κάματο των ανθρώπων". 

Μάλλον με αυτόν τον τρόπο ο συγγραφέας θέλει να μας πει, πως παρά το πέρασμα των αιώνων....δεν αλλάζουν και πολλά......

Τέλος θα ήθελα να εκφράσω μια απορία : Η Λάρνακα, στο βιβλίο αναφέρεται αποκλειστικά σαν Ο Λάρνακας, ως αρσενικό όνομα δηλαδή... Δεν το έχω συναντήσει άλλη φορά.... Δεν νομίζω όμως να είναι λάθος του συγγραφέα.....