ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Followers

Saturday, August 13, 2011

ΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

1.ΠΕΡΣΙΝΗ ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΤΙΚΙΑ (Διηγήματα)
Η "Περσινή αρραβωνιαστικιά" (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ) είναι το πρώτο (1984) βιβλίο της Ζυράννα Ζατέλη, και το μοναδικό της που δεν είχα διαβάσει (έχω διαβάσει όλα τα άλλα της βιβλία  και μου άρεσαν πολύ όλα).   Μου δόθηκε η ευκαιρία, με τη προσφορά που κάνει το ΕΘΝΟΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ,  που προσφέρει (μεταξύ άλλων) και ένα βιβλίο κάθε Κυριακή, να το πάρω και να το διαβάσω με έντονο ενδιαφέρον. "Η περσινή αρραβωνιαστικιά", είναι ο τίτλος του πρώτου διηγήματος από το σύνολο των εννέα διηγημάτων  ("εννέα όσες και οι Μούσες" αναφέρεται στο οπισθόφυλλο) που περιλαμβάνονται στο 187 σελίδων βιβλίο. Αναφέρω μόνο τους τίτλους και των υπολοίπων οκτώ. 
- Τα πουλιά.
- Η Περσεφόνη και μια άλλη ιστορία.
- Η Ντἀλα και τα ύδατα.
- Το στοιχιωμένο αγροτόσπιτο.
- Ζίνα.
- Για μια ιστορία που δεν συνέβη.
- Κυκεών.
- Μανιώδης του καπνού.
  Όπως και στα μυθιστορήματα της, που ακολούθησαν ( ένα κάθε.... 7  χρόνια!), η γραφή της Ζατέλη έχει μια ιδιαιτερότητα και πρωτοτυπία, ιδιότητες που έχουν, είτε φανατικούς θαυμαστές αναγνώστες είτε αναγνώστες που δεν "μπορούν" να διαβάζουν τα βιβλία της! Εγώ ανήκω στους πρώτους, εκείνους που περιμένουν, μετά από κάθε κυκλοφορία και το διάβασμα κάθε νέου της βιβλίου, με ανυπομονησία να εκδοθεί το επόμενο βιβλίο της.

2. "ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ" (Λένα Διβάνη, Εκδόσεις Καστανιώτη), είναι ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου (μυθιστόρημα) που απέκτησα από την ίδια εφημερίδα. Δεν είχα διαβάσει (δυστυχώς) άλλο βιβλίο της Διβάνη. Και είπα "δυστυχώς" διότι μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής της. Όπως έχει λεχθεί άπειρες φορές, το σημαντικό δεν είναι το θέμα, αλλά ο τρόπος γραφής. Το πώς και όχι το τί. Διότι το θέμα του βιβλίου είναι τετριμμένο : η απιστία του συζύγου. Το πόσο όμως άλλαξε τη ζωή όχι μόνο της γυναίκας του αλλά και όλων των μελών της οικογένειας (και όχι μόνο) και ο τρόπος που περιγράφεται όλη αυτή η αλλαγή, με μαγνήτισε τόσο ώστε δεν άφησα το βιβλίο των 348 σελίδων απο τα χέρια μου πριν το τελειώσω. Το στυλ μοιάζει εκείνο ενός καλού αστυνομικού βιβλίου, ο αναγνώστης του οποίου "αγωνιά" μέχρι να φτάσει στο τέλος.

3. "Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΥΜΟΣ", μυθιστόρημα, της Ντόρας Γιαννακοπούλου (Καστανιωτη), απετέλεσε τη .... ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ, καθώς δεν είχα διαβάσει (ευτυχώς? ή δυστυχώς? διότι αν είχα διαβάσει, θα ήξερα τί να περιμένω....) άλλο βιβλίο της συγγραφέως ..... Αν το ονόμαζα "ΑΡΛΕΚΙΝ", νομίζω πως θα αδικούσα τα.... Άρλεκιν! Κι εδώ το θέμα είναι η απιστία, αλλά..... καμμία σχέση με το πιο πάνω (2) αναφερόμενο βιβλίο. Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.

4 comments:

anagnostria said...

Ενδιαφέρουσα η ανάρτησή σου. Συμφωνούμε για τη Ζατέλη και τη Διβάνη. Όσο για τη Γιαννακοπούλου δεν διάβασα και ούτε πρόκειται.

maxforeigner said...

Τα βιβλία τα πήρα με την εφημερίδα. Τη Ζατέλη την ήξερα, οκ, και ξέρεις πως μου αρέσει πολύ. Τις άλλες συγγραφείς δεν τις ήξερα (εννοώ δεν είχα διαβάσει βιβλία τους). Εννοείται πως, αν είχα πάει σε βιβλιοπωλείο και έπεφτε στα χέρια μου βιβλίο της Γιαννακοπούλου, με το που θα το άνοιγα και θα διάβαζα 2 γραμμές.... θα το παρατούσα αυτόματα!

Eleni Tsamadou said...

Eγώ θα διαφωνήσω και με τους δύο σας αυτή τη φορά. Δε μου άρεσε η "Περσινή αραβωνιαστικιά", εκτός από το πρώτο δίηγημα, τα άλλα με απογοήτευσαν. Είχα ένα αίσθημα "deja vue" ξαναειδωμένου. Που πως πότε; ΄Ισως και να μου φάνηκε η γραφή λίγο "Μαρκεσική";

maxforeigner said...

Αγαπητή Ελένη, εμένα μου άρεσαν όλα τα διηγήματα της Περισινής Ἄρρωβωνιαστικιάς (όχι όλα στον ίδιο βαθμό βεβαίως - βεβαίως). Οπωσδήποτε όμως, τα μυθιστορήματα της Ζατέλης μου έχουν αρέσει πολύ περισσότερο! Εννοείται.