Η ΑΝΤΙΖΩΗ

Μετά από πολύ μεγάλη προσπάθεια να μη το παρατήσω (ίσως να είναι 3 μήνες τώρα από τότε που το άρχισα (!), ολοκληρωσα το βιβλίο που έχει τίτλο "Η αντιζωή" (Philip Roth, ΠΟΛΙΣ, μετάφραση Χριστίνα Ντόκου).  Και δεν το παράτησα διότι είναι γραμμένο από το Roth, του οποίου τα βιβλία μου αρέσουν. Διαβάζοντας 2-3 σελίδες (ή και .. καθόλου) κάθε μέρα δεν είναι δυνατόν να απολαύσεις ένα βιβλίο.... Ήλπιζα πως, προχωρώντας το διάβασμα του, θα άρχιζε το βιβλίο κάπου να αποκτά ενδιαφέρον!  Σε ένα σύνολο σελίδων 475, δεν βρήκα παρά 3 ή 4 παραγράφους κάποιας λογοτεχνίας (με την έννοια που έχει για μένα η λέξη λογοτεχνία). Δεν θα αναφερθώ σε πρόσωπα - ήρωες του βιβλίου. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της υπόθεσης -  του θέματος, διότι το όλο θέμα αφορά στον πραγματικό ή υποβόσκοντα ή υποτιθέμενο αντισημιτισμό που βιώνουν οι Εβραίοι στην Ευρώπη (κυρίως) και στην Αμερική (όπου όμως δεν είναι έντονος, ούτε καν εμφανής).  Ο Roth εκφράζει εδώ τα συναισθήματα που βιώνει ένας Εβραίος στο χώρο της δουλειάς του, στη γειτονιά της κατοικίας του, μέσα στην ίδια του την οικογένεια (στις περιπτώσεις που ο/η σύντροφος δεν είναι της ίδιας καταγωγής), ακόμα και μέσα σε ένα....ανελκυστήρα, διότι "οι Εβραίοι έχουν μια ιδιαίτερη μυρωδιά".... !  Μέσα από αυτό το βιβλίο, σχηματισα την εντύπωση πως και ο ίδιος ο Roth, δεν μπόρεσε να "απεγκλωβιστεί" από την Εβραϊκή καταγωγή του. Αλλά, επειδή αυτό που έχει σημασία, όπως χιλιοειπώθηκε, δεν είναι το τί γράφει-περιγράφει, αλλά το πώς είναι γραμμένο ένα βιβλίο, αυτό το βιβλίο είναι βαρετό, ανιαρό και για να το διαβάσει κανείς, θα πρέπει να είναι διατεθειμένος να καταβάλει πολύ μεγάλη προσπάθεια!