ΑΜΕΡΙΚΗ

Ένα ταξίδι στην Αμερική, συγκεκριμένα στις Η.Π.Α. (διότι η Αμερική είναι μια ήπειρος με πολλές χώρες) δεν είναι ένα απλό ταξίδι. Μια παρέα 16 ατόμων, που ενώθηκε με άλλους τόσους από διάφορα μέρη της Ελλάδας, κάναμε πραγματικότητα ένα όνειρο. Υπεραντλαντικό ταξίδι στις Η.Π.Α.! Πιο συγκεκριμένα, σε ένα μικρό μέρος των Η.Π.Α., διότι μέσα σε 10 μέρες (εκ των οποίων οι 2 "σπαταλώνται" ταξιδεύοντας = πετώντας) δεν φτάνουν παρά για μια "μυρωδιά" της μεγάλης αυτής χώρας.
- Μετά από τρίωρη πτήση από Θεσσαλονίκη για Ζυρίχη και μια οκτάωρη από τη Ζυρίχη στη Ν. Υόρκη (αεροδρόμιο Κένεντυ), φτάσαμε στις Η.Π.Α. Από εκεί αμέσως φύγαμε, σύμφωνα με το πρόγραμμα, για την Ουάσινγκτον. Οι πρώτες εντυπώσεις ήταν αυτές του ... μεγέθους. Μεγάλα κτίρια - πανύψηλα, μεγάλοι - ατελείωτοι δρόμοι. Είδαμε από μακρυά τους ουρανοξύστες του Μανχάταν, τους οποίους θα βλέπαμε από κοντά το βράδυ της 5ης μέρας του ταξιδιού. Δεύτερη εντύπωση ? το απέραντο πράσινο! Ουσιαστικά η διαδρομή Ν.Υόρκη - Ουάσιγκτον (380 χιλιόμετρα) γίνεται μέσα από ένα πυκνότατο δάσος : πράσινο, πράσινο, πράσινο....Φτάσαμε στην Ουάσινγκτον, όπου διανυκτερεύσαμε στο ξενοδοχείο Hyatt Regency on Capitol Hill, 5*, που βρίσκεται πολύ κοντά στο Καπιτώλιο.
-Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με περιήγηση μας στο περίφημο Καπιτώλιο, που είναι το κοινοβούλιο και έδρα της Γερουσίας, 79 μέτρα ύψος, που θυμίζει έντονα (στο σχήμα) τον Άγιο Πέτρο της Ρώμης. Απέναντι από το καπιτώλιο, μέσα σε μια μεγάλη ανοικτή έκταση, βρίσκεται το μνημείο του Τζωρζ Ουάσιγκτον, ένας οβελίσκος ύψους 153 μέτρων!
Ακολούθως επισκεφτήκαμε τον Λευκό Οίκο (δυστυχώς δεν μας υποδέχτηκε ο .... Ομπάμα), όπου τα μέτρα ασφαλείας ήταν δρακόντια, λόγω του ότι ετοιμάζονταν για τη γιορτή της ανεξαρτησίας (4 Ιουλίου) και έτσι δεν μπορέσαμε να πλησιάσουμε πολύ, παρά μόνο από τη πίσω πλευρά, απ'όπου τρβήξαμε φωτογραφίες. Μέσα από το λεωφορείο είδαμε την Εθνική Βιβλιοθήκη, το μουσείο της Φυσικής Ιστορίας, το Υπουργείο Οικονομικών και το μνημείο που έχει στηθεί προς τιμήν του Τ. Τζέφερσον. Αμέσως μετά επισκεφτήκαμε το μνημείο του Αβραάμ Λίνκολν, με το άγαλμα του να βρίσκεται καθισμένο μπροστά στην είσοδο του μνημείου. Περάσαμε μετά από το κοιμητήριο του Άρλιγκτον, όπου βρίσκονται οι τάφοι 213.000, μεταξύ των οποίων και πολλών διασήμων, όπως του Τζων Κένεντυ και της Τζάκυ Κένεντυ - Ωνάση κ.ά. Στο μεταξύ είχαμε και μια ... περιπετειούλα, που μας βγήκε σε καλό. Εκεί στο καπιτώλιο, που είχαν σταθμεύσει πολλά τουριστικά πούλμαν (και το δικό μας φυσικά) έκανε αιφνιδιαστικό έλεγχο η τροχαία. Έλεγξε τα πούλμαν αν πληρούσαν όλες τις προδιαγραφές για να ταξιδεύουν. Και σχεδόν σε όλα βρήκαν κάποιο ελάττωμα - κακή συντήρηση κλπ. και ΟΛΑ ΑΥΤΑ τα ακινητοποίησαν! Δεν τους επέτρεψαν να μετακινηθούν αν δεν αποκαθιστούσαν την όποια δυσλειτουργία παρουσίαζαν! Στο δικό μας βρήκαν κακές τις αναρτήσεις. Έπρεπε να περιμένουμε να έρθει άλλο πούλμαν για να μας παραλάβει. Έτσι, στο διάστημα αυτό, μας δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτούμε κάποια από τα μουσεία που βρίσκονται τριγύρω εκεί, όπως αυτό των Ιθαγενών, της Φυσικής Ιστορίας, των Καλών Τεχνών και του Διαστήματος. Βέβαια, ο χρόνος για δει κανείς αυτά τα μουσεία ποτέ δεν είναι αρκετός.
Το απόγευμα μας ήταν ελεύθερο. Επισκεφτήκαμε τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό, που κάθε άλλο από σιδηροδρόμους θυμίζει, διότι υπάρχουν πάρα πολλά καταστήματα, εστιατόρια, φασφουτάδικα, και δίνει την εντύπωση ενός κέντρου πολυκαταστημάτων, παρά σιδηροδρομικού σταθμού. Επίσης επισκεφτήκαμε τη περιοχή του Τζωρτζτάουν, όπου τα κτίρια είναι (φαίνονται) παλαιά, Βικτωριανής εποχής (ακόμα και κτίρια ενός έτους έχουν αυτό το στυλ).
Το βράδυ, βολτάροντας 2 ζευγάρια, βρήκαμε τυχαία ένα μπαρ-μπυραρία στυλ καουμπόϊκου, με ζωντανή τσαζ μουσική, όπου περάσαμε τη βραδυά πολύ ευχάριστα. Εκεί βέβαια τη μπύρα τη σερβίρουν σκέτη (χωρις πατατάκια ή ξηρούς καρπούς), εμείς όμως ως Έλληνες, που δεν πίνουμε ... ξεροσφύρι, βρήκαμε πατατάκια από παρακείμενο κατάστημα, και συνοδέψαμε τη μπύρα μας απολαμβάνοντας τη μουσική! Αυτή ήταν η πρώτη μας μέρα στην Αμερική.