ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΟΣ

Το "ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΟΤΗΤΟΣ" μυθιστόρημα του ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ (Ενδόσεις Καστανιώτη - Μετάφραση : ΑΘΗΝΑ ΨΥΛΛΙΑ)... είναι ένα ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ μυθιστόρημα, τόσο ως προς το θέμα του, όσο και ως προς την γραφή - περιγραφή, παρόλο που ο τρόπος αφήγησης είναι παρόμοιος με εκείνο της "ΠΕΤΡΙΝΗΣ ΣΧΕΔΙΑΣ". Το θέμα όμως είναι τέτοιο που καθηλώνεται ο αναγνώστης και ... τρομάζει, φρίττει για όσα τόσα διαδραματίζονται μέσα σε μια κοινωνία τυφλών. Σε μια πόλη, στα φανάρια, ξαφνικά ένας οδηγός χάνει το φως του, τα βλέπει όλα ΛΕΥΚΑ! Σιγά - σιγά ο ένας μετά των άλλον, όσοι έρχονται σε οπτική επαφή με τον πρώτο τυφλό και ακολούθως με τους άλλους τυφλούς, όλοι χάνουν την ικανότητα να βλέπουν. Μια κοινωνία τυφλών, που έχασαν την όραση τους σε μεγάλη ηλικία, δεν έχει καμιά σχέση με τους εκ γενετής τυφλούς, οι οποίοι έμαθαν να κυκλοφορούν με τη βοήθεια μπαστουνιού ή εκπαιδευμένου σκύλου, έμαθαν να διαβάζουν με το "τυφλό σύστημα", πολλοί από τους οποίους εργάζονται σε διάφορα επαγγέλματα (συχνότερα ως τηλεφωνητές). Σε μια κοινωνία τυφλών που έχασαν το φως τους σε μεγάλη ηλικία ξαφνικά, τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Η πόλη ολόκληρη σιγά-σιγά νεκρώνεται. Δεν υπάρχουν: ηλεκτρισμός, ύδρευση, αποχέτευση, τρόφιμα. Το ένστικτο της επιβίωσης, μεταβάλλει τους ανθρώπους σε κτήνη... ή μήπως δείχνει τον παραγματικό τους χαρακτήρα? Στην αρχή η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι ενδεχομένως να πρόκειται για κάποια μεταδοτική ασθένεια, συγκεντρώνει και βάζει σε καραντίνα τους τυφλούς, αλλά σύντομα η κατάσταση δεν ελέγχεται διότι.... ΟΛΟΙ ΤΥΦΛΩΝΟΝΤΑΙ (εκτός από μία γυναίκα, η οποία βοηθά τον άντρα της και μερικά άλλα άτομα να επιβιώσουν και χάρη στην οποία μπορέσαμε να μάθουμε όσα συνέβησαν!). Οι συνθήκες που περιγράφονται μέσα στο βιβλίο, σε μια τέτοια κοινωνία, είναι πραγματικά ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ, και ο αναγνώστης θαυμάζει, όχι μόνο τη δεξιοτεχνία του συγγραφέα, αλλά και τη ... φαντασία! Δεν λείπουν βέβαια από το βιβλίο (έστω και λίγες) οι φιλοσοφικές σκέψεις, το λεπτό χιούμορ, τα λογοπαίγνια. Είναι ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ.