Με αφορμή την επίθεση και πάλι του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστηνίων με σκοπό (όπως ισυρίζονται οι Ισραηλινοί) να εξουδετερώσουν την Χαμάς... πολλές σκέψεις με έχουν κατακλήσει, σκέψεις που πολλές φορές έχω κάνει...Αναρωτιέμαι αν έχει αλλάξει τίποτα στο διάβα των αιώνων ως προς τη σχέση των ισχυρών με τους αδύνατους, τη σχέση των "μεγάλων" κρατών με τα "μικρά" κράτη. Πάντα ίσχυε και ισχύει το "δίκαιο του ισχυρού". Επιβάλλει ο δυνατός τη θέληση του είτε ειρηνικά είτε με τη βία. Υπάρχει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών για να (υποτίθεται) κρίνει, αποφασίζει, απονέμει και επιβάλλει το δίκαιο, σε όλο σχεδόν το κόσμο. Αλλά το μόνο που κάνει είναι να εκδίδει ψηφίσματα, τα οποία παραμένουν απλά ψηφίσματα... εκτός κι αν συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ισχυρών (κυρίως - ή και μόνον - των ΗΠΑ), οπότε και συγκροτεί στρατεύματα για επιβολή των αποφάσεων-ψηφισμάτων. Όλα αυτά είναι γνωστά σε όλους. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει λόγος να υφίσταται ακόμη ο ΟΗΕ. Ας τον διαλύσουν κι ας αναθέσουν στις ΗΠΑ το ρόλο που πραγματικά έχουν... αυτόν το διεθνούς χωροφύλακα! Δεν χρειάζεται να θυμιθούμε την εισβολή και κατοχή της μισής Κύπρου από το 1974, για την οποία έχουν εκδοθεί πάρα πολλά ψηφίσματα, που έμειναν στα χαρτιά. Αλλά, όταν το Ιράκ εισέβαλε στο Κουβέϊτ, μέσα σε λίγες ώρες υπήρξε δρυμία επίθεση και εκδίωξη των εισβολέων από τον ΟΗΕ (βλέπε ΗΠΑ). Έτσι, βλέπουμε τώρα το Ισραήλ να σκοτώνει αδιακρίτως, άμαχο πληθυσμό, ακόμη και παιδάκια, και οι ΗΠΑ παίρνουν ανοικτά το μέρος του. Άμεσο είναι το μήνυμα προς όλους : "Καθήστε φρόνιμα, κάντε ό,τι σας λέμε αν θέλετε την ησυχία σας". Αλήθεια ποιος τολμά να πάει κόντρα στις ΗΠΑ? Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Αργότερα δεν ξέρουμε... ίσως η Κίνα πάρει τη θέση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης... ίσως επκρατήσει και πάλι η "ισορροπία του τρόμου".
Οι πόλεμοι πάντως δεν έχουν σταματήσει ποτέ. Ποτέ!!!
Για τη ζωή γενικά, τα καθημερινά και τα τετριμένα, αλλά και για τα περίεργα και τα εκνευριστικά, μαζί με τα ωραία και ωφέλιμα....... Απορίες, αμφισβητήσεις, συναισθήματα. Αναφορές σε βιβλία και ιστορίες καθημερινής τρέλλας.... Επάνω : έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου.
4 comments:
Ο νόμος του ισχυρού έχει αντικαταστήσει κάθε έννοια Διεθνούς Δικαίου και αρμοδιοτήτων του Ο.Η.Ε. Υπήρξαν κράτη που πήγαν κόντρα στις Η.Π.Α. όπως σήμερα το ΙΡΑΝ, παλιότερα η Σερβία. Στο Κουβέιτ πριν μπει το Ιράκ και συγκέντρωνε στρατεύματα στα σύνορα, ο μπαμπάς Μπους (αυτός ο καλός άνθρωπος που τον αγαπάνε οι καλές πετρελαϊκές επιχειρήσεις στην Αμερική), δήλωσε πως το Κουβέιτ δεν ήτανε ποτέ σύμμαχος των Η.Π.Α. Έτσι έκλεισε το ματάκι στον Σαντάμ και μετά από λίγο μπήκε μέσα. Σε 3 με 4 ώρες το Κουβέιτ είχε καταληφθεί από το Ιράκ. Μετά από λίγους μήνες που έγινε η Καταιγίδα της Ερήμου για την ανακατάληψη του Κουβέιτ, όσοι τη ζήσανε λέγανε πως οι Αμερικάνοι δε βομβάρδιζανε στρατιωτικούς μόνον στόχους, αλλά ότι ήθελαν. Το Κουβέιτ είχε σχεδόν ισοπεδωθεί και την ανοικοδόμησή του μετά, την ανέλαβαν Αμερικάνικες εταιρίες. Τα είχα δει σε ρεπορτάζ στην Ελληνική Τηλεόραση. Όπως είχα δει πως από το δεύτερο παγκόσμιο και μετά, οι Η.Π.Α. συνέχεια ανοίγουν πολεμικά μέτωπα για τα συμφέροντά τους. Μάλλον θα πρέπει να τις αναθέσουν την ανασύνταξη του Διεθνούς Δικαίου για να ξέρουμε πότε είμαι "δίκαιοι" διεθνώς....
Αγαπητέ Mike,όλος ο κόσμος τα βάζει με το Ισραήλ, και καλά κάνει. Όμως το βασικό ερώτημα παραμένει: Θα πρέπει να δεχτούμε την ύπαρξη αυτού του κράτους ή όχι; Όσο η Χαμάς και άλλοι (Ιράν κ.λπ.) δεν αναγνωρίζουν την ύπαρξή του, όσο στόχος τους είναι η διάλυσή του, δυστυχώς αυτά θα παρακολουθούμε ξανά και ξανά. Το δίκαιο του ισχυρού πάντα θα ισχύει, όσο η φύση του ανθρώπου παραμένει ίδια, για να θυμηθούμε και τον Θουκυδίδη. Η σκέψη αυτή μπορεί να ακούγεται πολύ απλουστευτική, το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο, όμως αυτό στο οποίο πιστεύω είναι ότι οι διενέξεις τόσο μεταξύ ατόμων όσο και μεταξύ λαών μόνο με διάλογο και αμοιβαία κατανόηση μπορούν να επιλυθούν. Αλλιώς ο πόλεμος θα φέρει άλλο πόλεμο και το κακό δεν θα 'χει τελειωμό.
Αγαπητέ Mike, κατανοώ τη θλίψη σου για τις βιαιοπραγίες του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων. Η Δύση παρακολουθεί έναν ακόμη πόλεμο από τις οθόνες της τηλεόρασης και καταπίνει την οργή και τον φόβο της, μένοντας προς το παρόν με την απορία για το αν κάποιος οργανισμός καταφέρει επιτέλους να επιβάλει μία δίκαιη λύση. Είναι παρηγορητικό ότι τόσοι νέοι και νέες από το Ισραήλ διαμαρτύρονται για την στάση της κυβέρνησής τους.
Καλησπέρα... καλό βράδυ και καλή διασκέδαση για απόψε. Καλή Χρονιά εύχομαι σε όλους. Ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα σχόλια.
Αγαπητοί :
none: Συμφωνούμε, τα ίδια με σένα λέω-πιστεύω κι εγώ.
anagnostria : Δεν διαφωνώ γενικά. Το πρόβλημα είναι οπωσδήποτε πολύπλοκο. Δεν κρίνω - καταδικάζω με την ανάρτηση το Ισραήλ μόνο ή κυρίως. Αλλά κρίνω και καταδικάζω τους ισχυρούς (=ΗΠΑ) που έχουν, όχι απλά 2 μέτρα και 2 σταθμά, αλλά πολλά μέτρα και πολλά σταθμά και ανάλογα λένε και δρουν κάθε φορά....
Eva : Είμαι απογοητευμένος γενικά και ειδικά. Ιδιαιτέρως διότι μαθαίνουμε από τα παιδικά μας χρόνια να πολεμάμε για το δίκαιο και τα πιστεύω μας. Αλλά οι αγώνες πολύ συχνά δεν φέρνουν την ελευθερία ή τη δικαίωση αλλά (στην εποχή μας) όλως διόλου αντίθετα αποτελέσματα (όπως π.χ. οι αγώνες της Κύπρου, που αντί την Ένωση με την Ελλάδα ή έστω μια πραγματική ανεξαρτησία, έφεραν την Τουρκία να εξουσιάζει τη μισή και να εποφθαλμιά την υπόλοιπη).
Post a Comment