1."ΙΝΣΑΤΑΜΠΟΥΛ", (Ορχάν Παμούκ, Ωκεανίδα), ο τίτλος ενός πολύ καλού βιβλίου, που έχω διαβάσει μόλις τώρα... καθυστερημένα, διότι περίμενε στη βιβλιοθήκη 2-3 χρόνια! Τούρκος ο συγγραφέας, τουρκική ονομασία της .... "δικής" μας Κωνσταντινούπολης.... δύσκολα να το αποφασίσω να το διαβάσω. Όμως, ωριμάζοντας (ακόμη), κατάφερα να πείσω τον εαυτό μου να το αρχίσει... ε και μετά δεν το άφησα από το χέρι μου μέχρι να το τελειώσω.
Το βιβλίο είναι σχεδόν μια αυτοβιογραφία. Ο συγγραφέας περιγράφει την Κωνσταντινούπολη, όπως την έβλεπε από τα παιδικά του χρόνια, σε συνδυασμό με τα ποικίλα συναισθήματα που του γεννούσε η Πόλη, μέχρι και τα 50 του χρόνια. Οικογενειακές καταστάσεις, οι σχέσεις του πατέρα του με τη μητέρα του, οι καυγάδες του με τον αδελφό, ο έρωτας του, τα σχολικά χρόνια, οι ζωγραφικές του τάσεις, οι διάφορες φαντασιώσεις....γαρνίρουν τις περιγραφές της πόλης και αναπαριστούν - ζωγραφίζουν την ατμόσφαιρα της Πόλης. Κυρίως όμως, ο συγγραφέας προσπαθεί (και τα καταφέρνει θαυμάσια) να δώσει τη "Θλίψη" που αποπνέει η Κωνσταντινούπολη σε κάθε της γωνιά, στα μνημεία, στη θάλασσα κλπ. μια θλίψη που περιγράφει και προσπαθεί να εξηγήσει σε όλο το βιβλίο. Πολύ καλό βιβλίο, που διαβάζεται χωρίς διακοπή.
2. Το ... κακό βιβλίο έχει τίτλο "Οι εφτά ουρανοί της ευτυχίας", (Θοδωρής Παπαθεοδώρου, Ψυχογιός). Ένα βιβλίο χωρίς πλοκή, ασπόνδυλο, με υπερβολική παράθεση αταίριαστων επιθέτων, παρομοιώσεων, μεταφορών.... κουραστικό τελικά
και που νομίζω ελάχιστοι θα μπορέσουν, αφού το αρχίσουν, και να το τελειώσουν. Θα μπορούσε να ήταν ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα αν... αν... αν... (πολυάριθμα τα αν, διότι ήθελε πολλά για να γίνει καλό). Η υπόθεση ξεκινά από το 1617 στη Περσία... και πηδά από εποχή σε εποχή, και από τόπο σε τόπο χωρίς τη πλοκή που θα κρατούσε το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Αναμιγνύει διαφορετικές καταστάσεις, κόσμους, τοποθεσίες.... χωρίς καμιά σύνδεση. Αναφέρεται κατ'αρχά σε ένα μυστικό, το μυστικό της ευτυχίας, και που κατέχει ο ... Ρεζά Αμπασί, ο οποίος προσπαθεί να το καταγράψει με ζωγραφιές και σύμβολα σε ένα βιβλίο, έτσι ώστε, πολύ δύσκολα, να μπορεί κάποιος (πολύ σοφός) να το διαβάσει! Αλλά ξαφνικά μας μεταφέρει στην... Κων/λη της εποχής του 1821, τις διώξεις των χριστιανών, τις κρεμάλες και τις σφαγές κλπ. Για να πει πως (και πώς) σώθηκε ένα 3χρονο κοριτσάκι, που η μάνα του πέφτοντας στη θάλασσα και έχοντας το στη πλάτη έφτασε (νεκρή αυτή) στο Πριγκηπονήσι... Δεν θα πω περισσότερα. Δεν είναι η υπόθεση, αλλά η πλοκή η σύνδεση των κεφαλαίων και το λεξιλόγιο που κάνουν το βιβλίο, όχι μόνο κακό, αλλά πολύ δύσκολο - έως αδύνατο να διαβαστεί.
5 comments:
Το βιβλιο του Παμουκ δεν το εχω διαβάσει αλλά μονο καλά σχόλια έχω ακούσει...
Ήμουν πολύ επιφυλακτική ως τώρα για το συγκεκριμένο βιβλίο του Παμούκ (μόνο το "Μαύρο βιβλίο" έχω διαβάσει)αλλά θα το έχω στα υπ' όψιν. Όσο για το "κακό" βιβλίο δεν είναι ανάγκη να εφαρμόζεις το ανέκδοτο "σαπουνίζει δεν σαπουνίζει θα το φάω" (αν το ξέχασες να σου το γράψω). Απλώς μην το συνεχίζεις.
ΙΝΣΤΑΜΠΟΥΛ, ο τίτλος, όσες φορές και να πρόσεξα για λάθη στην ανάρτηση, μου ξέφυγε...το ΙΝΣΑΤΑΜΠΟΥΛ
cook, για μένα είναι ένα πολύ καλό βιβλίο. Αλλά είχα ακούσει και από άλλους καλά λόγια.
anagnostria, δεν μας γράφεις αν το "Μαύρο βιβλίο" σου άρεσε... Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του Παμούκ. - Το ανέκδοτο δεν το ξέρω. Όμως συνηθίζω να τελειώνω όποιο βιβλίο αρχίζω για να έχω πλήρη εικόνα. Ο συγγραφέας έχει πάρει το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης για άλλο βιβλίο του("ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ", έτσι έχω μια (νοσηρή?) περιέργεια να δω πώς συνεχίζει και τελειώνει.
Πολύ σε καταλαβαίνω αγαπητέ Μike,μέχρι πριν λίγο έκανα και εγώ το ίδιο." Σαπουνίζει δε σαπουνίζει.." που λέει και η φίλη Αναγνώστρια, διάβαζα με τάσεις μαζοχισμού και αυτοτιμωρίας τολμώ να πω. Τελικά η ζωή είναι σύντομη για να τη σπαταλάμε δε νομίζεις;
ΕΚΤ Ελένη
Υ.Γ.Παρά τα όσα λέω νομίζω πως δεν έχω ακόμη εντελώς απαλλαγεί από το σύνδρομο "να τελειώσω κάτι που άρχισα"..
Σωστά τα λες ekt. Μερικές φορές όμως, στη συνέχεια το βιβλίο μπορεί να μην είναι τόσο κακό όσο φαίνεται στην αρχή. Επίσης πολλές φορές κάτι μαθαίνουμε κι από αυτά. Π.χ. από αυτό που ανέφερα έμαθα αρκετά πράγματα για κάποια περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή για τη περιοχή της Καππαδοκίας κλπ. Βεβαίως, μπορεί να πει κανείς, δεν είναι απαραίτητο να χάσει πολλές ώρες - μέρες για να μάθει πράγματα που τα βρίσκει και αλλού.
Post a Comment