ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Followers

Thursday, October 28, 2010

Απόσπασμα

-"...... Όλα όμως τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε τη χαρά ή τη δυστυχία ενός πραγματικού προσώπου δεν πραγματοποιούνται εντός μας παρά μόνο μέσα από μιάν εικόνα αυτής της χαράς ή αυτής της δυστυχίας. Η επινοητικότητα του πρώτου μυθιστοριογράφου στάθηκε ότι κατάλαβε πως στο μηχανισμό των συναισθημάτων μας, αφού η εικόνα είναι το μόνο ουσιαστικό στοιχείο, η απλοποίηση που θα πήγαινε να καταργήσει καθαρά και ξάστερα τα πραγματικά πρόσωπα θα ήταν μια αποφασιστική τελειοποίηση. Έναν πραγματικό άνθρωπο, όσο βαθιά κι αν τον συμπαθούμε, τον βλέπουμε ως ένα μεγάλο βαθμό με τις αισθήσεις μας, παραμένει δηλαδή για μας αδιαπέραστος, προσφέρει ένα νεκρό βάρος που η ευαισθησία μας δεν μπορεί να το σηκώσει. Αν του τύχει κάποιο κακό, μόνο σ'ένα ελάχιστο τμήμα της συνολικής ιδέας που έχουμε γι' αυτόν θα μπορούσαμε να συγκινηθούμε. Κι ακόμα περισσότερο, μόνο σ' ένα τμήμα της συνολικής ιδέας που έχει για τον εαυτό του θα μπορέσει κι ο ίδιος να συγκινηθεί. Εύρημα του μυθιστοριογράφου ήταν η σκέψη ν' αντικαταστήσει αυτά τα απροσπέλαστα στην ψυχή τμήματα με ίσο αριθμό από άϋλα τμήματα, που η ψυχή μας δηλαδή μπορεί να τα αφομοιώσει. Τί σημασία έχει τότε αν οι πράξεις, οι συγκινήσεις αυτών των πλασμάτων, που ανήκουν σ' ένα καινούριο είδος, μας φαίνονται αληθινές, αφού τις κάνουμε δικές μας, αφού γεννιούνται μέσα μας, αφού κρατούν κάτω από την εξουσία τους το ρυθμό της αναπνοής μας και την ένταση της ματιάς μας, ενώ γυρίζουμε εναγώνια τις σελίδες του βιβλίου? Κι άπό τη στιγμή που ο μυθιστοριογράφος μας έβαλε σ' αυτή την κατάσταση - όπου, καθώς συμβαίνει σ'όλες τις καθαρές εσωτερικές καταστάσεις, κάθε συγκίνηση δεκαπλασιάζεται, όπου το βιβλίο του θα μας αναστατώνει το όνειρο, αλλ' ένα όνειρο πιο καθαρό απ' αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας και που η ανάμνηση του θα διαρκέσει περισσότερο - τότε κάνει να ξεσπάσουν μέσα μας σε μιαν ώρα όλες οι εφικτές ευτυχίες και δυστυχίες που στη ζωή θα χρειαζόμαστε χρόνια για να γνωρίσουμε μερικές τους, και που οι πιο έντονες δεν θα μας αποκαλυφθούν ποτέ, γιατί ο αργός ρυθμός της γένεσης τους μας αφαιρεί τη δυνατότητα να τις συλλάβουμε (έτσι αλλάζει κι η καρδιά μας στη ζωή, κι αυτός είναι ο χειρότερος πόνος, τον γνωρίζουμε όμως μόνο μέσα απ' την ανάγνωση, με τη φαντασία : αλλάζει με τον τρόπο που πραγματοποιούνται ορισμένα φαινόμενα της φύσης, τόσο αργά, ώστε άν μπορούμε να διαπιστώσουμε διαδοχικά την καθεμιά απ' τις διαφορετικές τους καταστάσεις, αντίθετα, στερούμαστε την ίδια την αίσθηση της αλλαγής)."
-
Κρίμα, που δεν έχω (και) το πολυτονικό σύστημα, για να γράψω το κείμενο όπως ακριβώς είναι στο βιβλίο, στο ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ (Μαρσέλ Προυστ, από τη μεριά του Σουάν, μετάφραση Παύλος Ζάννας, βιβλιοπωλείο ΕΣΤΙΑΣ).

- Γιατί κάνω αυτή την ανάρτηση?
- Σκέφτηκα πως : 1ον Θα αργήσω πολύ για να ολοκληρώσω το διάβασμα (μελέτη) αυτού του 7τομου έργου του Προυστ, για να γράψω σχετικά, 2ον Θα μου είναι πολύ δύσκολο/αδύνατο να μπορέσω για ένα τόσο μεγάλο έργο, να κάνω ολοκληρωμένη παρουσίαση (άλλωστε δεν έχω τέτοιες ικανότητες)
- ΄Ετσι, αποφάσισα να αναρτώ αποσπάσματα, έτσι ώστε, όσοι τύχει να δουν αυτή/αυτές τις αναρτήσεις και δεν έχουν υπόψη τους το περιεχόμενο του έργου αυτού, να σχηματίσουν μια ιδέα.

3 comments:

anagnostria said...

Μράβο! Διαβάζεις τον Προυστ; Μεγάλο το τολμημά σου. Νομίζω πρέπει να το πάρεις και να απομονωθείς 2-3 εβδομάδες στον Αγιόκαμπο για να το τελειώσεις! Εγώ διάβασα προ καιρού 2-3 τόμους και όλο λέω ότι πρέπει να το ξαναδιαβάσω ολόκληρο αλλά όλο και αναβάλλω. πολύ καλή η ιδέα σου με τα αποσπάσματα.

Ἅ λ ς said...

καλα διαβασματα λοιπον!!!!!!

maxforeigner said...

Αγαπητή anagnostria, διαβάζω λίγο - λίγο, κάθε μέρα από λίγο, διότι μερικές παραγράφους τις ξαναδιαβάζω...- Ταυτόχρονα διαβάζω και τον ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟ ΤΥΠΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ (καθώς ο Προυστ δεν διαβάζεται στο κρεβάτι...χωρίς να ενοχλώ, λόγω των πολλών παραπομπών χρειάζεται να γυρίζω συχνά στις Σημειώσεις).

- Ευχαριστώ Αλς