- Μετά τη παράσταση, φυσικό ήταν να ξαναπάμε (νύχτα τώρα) στην Times Square (άλλωστε δίπλα είμαστε). Φωτοχυσία και κοσμοπλημμύρα! Πλήθος κόσμου να χαζεύει τις γιγαντοοθόνες με τις διαφμίσεις που συνεχώς εναλλάσσονται. Υπάρχει ειδική εξέδρα με ξύλινα σκαλοπάτια, όπου κάθονται για ώρες (νεολαία κυρίως) και κοιτάνε τις διαφημίσεις.
- Από εκεί συνεχίζουμε τη πεζοπορία μας στην 5η Λεωφόρο. Το θέαμα κατά τη διάρκεια της νύχτας δεν έχει καμιά σχέση με αυτό της ημέρας. Οι φωτισμένοι δρόμοι και καταστήματα δίνουν πολύ διαφορετική εικόνα.
- Στη πεζή διαδρομή μας, παρατηρούμε στο πεζοδρόμιο, "μαντρωμένους" εκατοντάδες (ίσως χιλιάδες) νεαρούς και νεαρές, να κάθονται κατάχαμα, ανάμεσα σε σιδεροφράγματα, να γελάνε και να ... τραγουδάνε. Μας κίνησε τη περιέργεια και ρωτήσαμε γιατί κάθονται εκεί. "Θα περάσει αύριο από εδώ η Λαίδη Γκαγκά" μας απαντάνε. Θα περίμεναν όλο το βράδυ (και δεν ξέρω πόσες ώρες την επόμενη μέρα) για δούνε το ... φρικιό (να με συγχωρούν οι τυχόν ... θαυμαστές της, αν και δεν νομίζω ότι θα δει κανείς από αυτούς αυτή την ανάρτηση)!
- Στις 12 η ώρα, μεσάνυχτα (!), βρισκόμαστε στο κατάστημα της Apple. Πλήθος μέσα να χαζεύει ή να αγοράζει. Ευκαιρία ήταν να αγοράζαμε και μεις το iPad (σχεδόν στη μισή τιμή απ' όσο στην Ελλάδα), αλλά έπρεπε να περιμένουμε πολλή ώρα για να βρεθεί κάποιος πωλητής να μας εξυπηρετήσει (κι εμείς είμασταν ήδη "πτώματα"!). Έτσι, πήραμε ένα ταξί και καταλήξαμε στο ξενοδοχείο. Την επομένη το απόγευμα θα πετούσαμε για Γενεύη και μετά για Αθήνα, για την επιστροφή.
- Το πρωϊνό της τελευταίας μέρας, οι μεν γυναίκες έτρεξαν (και πάλι) στα καταστήματα για τα τελευταία ψώνια. Ο υποφαινόμενος με έναν συνταξιδιώτη, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την Αστόρια, η οποία ως γνωστόν, είναι μια ... Ελληνική πόλη της Αμερικής ! Εκεί, σε ένα από τους κεντρικούς δρόμους, βλέπουμε πινακίδα μαννάβικου να λέει : "ELLINIKI AGORA". Μπαίνουμε μέσα και λέμε φωναχτά : " Από όλα έχει εδώ". Άμεση η απάντηση στα Ελληνικά : "Και βέβαια απ' όλα έχουμε". Ιδιοκτήτρια και πελάτες ... έλληνες. Μιλήσαμε για λίγο και συνεχίσαμε τη βόλτα μας. Έξω από μια καφετέρια, ακούσαμε πάλι ελληνικά. 2 άντρες πίναν το καφγεδάκι τους, όπως ακριβώς στην Ελλάδα. Τους κάναμε παρέα και ήπιαμε και μεις ... ελληνικό καφέ στην ... Αμερική. Πήραμε διάφορες πληροφορίες για την εκεί ζωή. Για την Ελλάδα δεν χρειάστηκε να τους πούμε ο,τιδήποτε, τα ήξεραν ΟΛΑ! Μετά, ακολουθώντας τις οδηγίες τους, επισκεφτήκαμε το ναό του Αγίου Δημητρίου, που είναι ο καθεδρικός ναός της Αστόρια, χαιρετίσαμε τους ιερείς ( συσκέπτονταν γιατί ο ένας τους θα ταξίδευε την επομένη για Ελλάδα). Ακολούθως πήραμε το τραίνο - μετρό για να γυρίσουμε στο Μανχάταν. Εκεί που κατεβήκαμε, βλέποντας ότι είχαμε χρόνο, περπατήσαμε μέσα στο Central Park,
για αρκετή ώρα και καταλήξαμε στη πλατεία του Κολόμβου. Από εκεί, με τα πόδια πάντα φτάσαμε στο ξενοδοχείο.
- Αυτό ήταν το τέλος του ενδιαφέροντος από όλες τις απόψεις αυτού του ταξιδιού. Δεν έχω αναφέρει πως είχαμε καύσωνα όλες τις ημέρες που είμαστε στην Αμερική. Η υψηλή θερμοκρασία (40 βαθμούς Κελσίου !) σε συνδυασμό με την υψηλή υγρασία (άνω των 80%) μας δυσκόλεψε. Μέσα στα κτίρια, αντίθετα, ... κρυώναμε. Παντού είχαν κλιματιστικά ρυθμισμένα στους.... 18 βαθμούς (ίσως και χαμηλότερα). Ακόμα και στο πούλμαν μέσα με ζακέτες ταξιδεύμαμε! Ευτυχώς, έχουμε "εκπαιδευτεί" = συνηθίσει στις μεγάλες ζέστες ( ειδικά οι ... Λαρισσαίοι), όχι όμως και στα, ... εσκιμωϊκών θερμοκρασιών, κλιματιστικά!
No comments:
Post a Comment