Για τη ζωή γενικά, τα καθημερινά και τα τετριμένα, αλλά και για τα περίεργα και τα εκνευριστικά, μαζί με τα ωραία και ωφέλιμα....... Απορίες, αμφισβητήσεις, συναισθήματα. Αναφορές σε βιβλία και ιστορίες καθημερινής τρέλλας.... Επάνω : έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου.
Thursday, January 28, 2010
ΑΠΩΛΕΙΕΣ
Η θλίψη με διακατέχει, θλίψη λόγω επικείμενης απώλειας αγαπητών συναδέλφων και φίλων. Ανίατες ασθένειες τους έχουν φέρει στα πρόθυρα της αναχώρησης. Λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, όμως υπάρχουν περιπτώσεις πολλές που προλαβαίνει να μας εγκαταλείψει πρώτη. Όταν το ταξίδι που δεν έχει επιστροφή έχει αρχίσει, ακόμα κι αν η ανάσα υπάρχει, ξέρουμε πως η ελπίδα έχει ήδη φύγει....Σήμερα, πριν από λίγη ώρα, επέστρεψα από κάποια κλινική και ένα νοσοκομείο, όπου το αντίκρισμα των φίλων στα τελευταία τους δεν ήταν δυνατόν να με αφήσει ανεπηρέαστο, ασυγκίνητο, αδιάφορο....Δεν υπάρχουν λόγια...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
θυμησου τι μου ειχες πει...
Ετσι ειναι η ζωη, δε θελω να πω λογια που λεγονται απο ολους, τι σημασια εχουν...Να σαι κοντα στους ανθρωπους σου, γιατι μονο η παρουσια οσων αγαπουν θα ειναι παρηγορια...
και καλο κουραγιο σε εκεινους, γιατι εκεινοι υποφερουν περισσοτερο, μα και σε σας που τους νοιαζεστε...
Καλημέρα Ειρήνη, ναι, έτσι είναι η ζωή, αλλά η διαπίστωση και αποδοχή αυτού, δεν αλλάζει και πολύ το τρόπο αντιμετώπισης του οριστικού αποχωρισμού ανθρώπων με τους οποίους έζησες χρόνια πολλά μαζί. Γιατί ταυτόχρονα ισχύει και το : "Πεθαίνουν οι φίλοι μας και πεθαίνουμε και μεις" (Ασημάκης Φωτίλας, Τότε που Ζούσαμε).
Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί, όπως ξέρεις έζησα πολύ πρόσφατα το θάνατο φίλης και συγγενή, για την οποία μάλιστα κλήθηκα να πω το ύστατο χαίρε. Για όσα δεν εξαρτώνται από μας δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να τα υπομένουμε όσο πιο ήρεμα και φιλοσοφημένα μπορούμε."Του καθενός έρχεται η ώρα", που λέει και ο ποιητής.
Υπαρχει ομως και το αλλο, "οι ανθρωποι δεν πεθαινουν οσο βρισκονται στην καρδια και το μυαλο μας"...
Ευχομαι υπομονη..
καλημερα!
Post a Comment