Το ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (Σελίν, ΕΣΤΙΑ) είναι ένα "δύσκολο" βιβλίο, πολύ καλό-αριστουργηματικά γραμμένο. Αδύνατον να μπορέσει κάποιος (ιδιαίτερα χωρίς ειδικές γνώσεις) να περιγράψει, να δώσει μια καλή και πλήρη εικόνα αυτού του μυθιστορήματος, όσα κι αν γράψει. Δυνατό? Συγκλονιστικό? Πώς να το προσδιορίσεις? Στο οπισθόφυλλο υπάρχουν 51(!) επίθετα - αντιφατικοί προσδιορισμοί- του μυθιστορήματος που γράφτηκαν το 1932 όταν πρωτοδημοσιεύτηκε. "Αριστούργημα!"..."Ανοσιούργημα!"..."Μνημειώδες!"... κπλ... 51!, ούτε 2 ούτε 3 λέξεις, αλλά 51!!! Πώς λοιπόν να το χαρακτηρίσω, ένας απλός αναγνώστης? Ένα ανηλεές σφυροκόπημα και μαστίγωμα της κοινωνίας, σαρκασμός και ειρωνία, ένα συνεχές ταξίδι προς το θάνατο, εξευτελισμός του ανθρώπου και των αξιών....
Μυθιστόρημα 586 σελίδων, που συμπληρώνεται από 15 σελίδες σημειώσεων-επεξηγήσεων της μεταφράστριας, άλλες 21 σελίδες είναι το ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ που ακολουθείται από το ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ και τη ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (Σύνολο : 639 σελίδες). Δεν θα πω τίποτα σχετικά με την υπόθεση του. Θα αντιγράψω κάποιες γραμμές και φράσεις από τις Σημειώσεις και το Επίμετρον, που αν δεν τα διαβάσει ο αναγνώστης, δεν θα έχει σαφή πλήρη εικόνα του μυθιστορήματος και του σκοπού - στόχου του συγγραφέα, αλλά και δεν θα καταλάβει γιατί ξεσήκωσε τόσο σάλο και έκανε τόσο μεγάλο πάταγο όταν πρωτοκυκλοφόρησε το μυθιστόρημα.
---<<"Διερωτώμαι πώς μπόρεσα να ζήσω μ'αυτή την αίσθηση του θανάτου δίπλα μου">> λέει η Elisabeth Craig, με την οποία συνέζησε ο συγγραφέας από 1927 ως το 1933.
--- <<Ο λογοτέχνης Σελίν θεωρεί ότι η ανθρωπότητα νοσεί και ότι η ανίατη νόσος της είναι η μόνη αλήθεια της ζωής.... η αρρώστια, η τρέλλα δεν βρίσκονται εντός του ανθρώπου, αλλά ο είναι ο ίδιος ο άνθρωπος...>>
---<<.... το πυροτεχνικό χιούμορ του Σελίν, που εκτοξεύεται, σελίδα τη σελίδα, για να σαρκάσει την "πελώρια παγκόσμια κωμωδία"...>>
Αυτά είναι μερικά, από πάρα-πάρα πολλά που θα μπορούσε κανείς να αναφέρει.
Για τη ζωή γενικά, τα καθημερινά και τα τετριμένα, αλλά και για τα περίεργα και τα εκνευριστικά, μαζί με τα ωραία και ωφέλιμα....... Απορίες, αμφισβητήσεις, συναισθήματα. Αναφορές σε βιβλία και ιστορίες καθημερινής τρέλλας.... Επάνω : έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου.
2 comments:
Έγραψα κι εγώ γι' αυτό, αλλά δεν έβαλες παραπομπή σε μένα. Το ξέχασες ή σε δυσκολεύουν οι παραπομπές;
Διάβασα τη κριτική σου, πολύ καλή και αναλυτική. Δεν τα καταφέρνω να βάζω κανονικά τη παραπομπή. Αλλά όσοι σε παρακολουθούν θα διάβασαν ήδη τη δική σου.
Post a Comment