Για τη ζωή γενικά, τα καθημερινά και τα τετριμένα, αλλά και για τα περίεργα και τα εκνευριστικά, μαζί με τα ωραία και ωφέλιμα....... Απορίες, αμφισβητήσεις, συναισθήματα. Αναφορές σε βιβλία και ιστορίες καθημερινής τρέλλας.... Επάνω : έξω από το Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου.
Wednesday, October 3, 2007
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ
Τελικά, όχι μόνο δεν το ματάνοιωσα αλλά αντίθετα βρήκα πολύ καλό το βιβλίο της Λένας Μαντά. ¨Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα, γεμάτο με συναισθήματα, που δεν το αφήνει εύκολα από τα χέρια του ο αναγνώστης... μέχρι να το τελειώσει... και δεν είναι μικρό..., 600 σελίδες νομίζω ότι δεν είναι λίγες. Οι πρώτες 100 σελίδες, μου άφησαν βέβαια την εντύπωση πως η ανάγνωση του θα ήταν ακόμα πιο γοητευτική, θα ήταν περισσότερο "λογοτεχνικό", όμως δεν παύει να είναι ένα πολύ καλό βιβλίο, και (όπως έχω ήδη αναφέρει στη προηγούμενη ανάρτηση) θα γίνει η αιτία να διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως. Δεν θέλω, όπως πάντα, να αναφερθώ με λεπτομέρειες στην υπόθεση, παρά μόνο να πω πως αφορά την εξιστόρηση της ζωής 5 γυναικών αδελφών που άφησαν το σπίτι δίπλα στο ποτάμι για μια καλλίτερη ζωή. Η ζωή όμως τους επεφύλασσε πολλά απρόοπτα. Ίσως ένα από τα αρνητικά του βιβλίου, είναι το "πλάτιασμα" της περιγραφής των ερωτικών περιπετειών των 5 αδελφών. Όμως οι ανατροπές και το τελικό αποτέλεσμα "αδυνατίζουν τα όποια αρνητικά. Κάποια λάθη, όπως π.χ. η φράση "άσπονδοι εχθροί"... (ως γνωστόν το σωστό είναι "άσπονδοι φίλοι"), δεν μειώνουν την αξία του βιβλίου.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Τελικά αυτές οι "βόλτες" στο διαδίκτυο, είναι θησαυρός! Πρώτα απ' ολα, ευχαριστώ πολύ για την κριτική σας, τεκμηριωμένη και σωστά τοποθετημένη. Χαίρομαι που ο τρόπος γραφής μου θα σας οδηγήσει και στα άλλα μου βιβλία. Ελπίζω να σας αρέσουν, αν και η Θεανώ μου δεν είχε πολλές συμπάθειες (σαν χαρακτήρας, ενώ το Βαλς θα έιναι πάντα το λατρεμένο μου...Και πάλι ευχαριστώ!
Αγαπητή Λένα (αν μου επιτρέπετε την ..προσφώνηση), δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε. Εμείς, οι αναγνώστες θα πρέπει να ευχαριστούμε εσάς... Δεν φανταζόμουνα ότι θα διαβάζατε τα γραφόμενα μου... Ειλικρινά μου άρεσε πάρα πολύ το βιβλίο σας, πιστεύω θα μου αρέσουν και τα άλλα βιβλία σας.
Mήπως το "άσπονδοι εχθροί" είναι επίτηδες γραμμένο,για να τονίσει ακριβώς το ότι ήταν γεννημένοι εχθροί,που λέμε;
Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο.
Είδα μόλις τις γατούλες σου!Να τις χαιρόμαστε,μια που χθες ήταν η παγκόσμια γιορτή των ζώων.Πολύ όμορφες!Οι κόκκινες και οι ασπρόμαυρες είναι οι πιο αγαπημένες μου γάτες.Να είναι καλά και να τις χαίρεσαι!Κοιμούνται μέσα στο σπίτι;
Φιλολογική διόρθωση:Το "άσπονδοι εχθροί" δεν είναι λάθος, ίσα-ίσα αυτό είναι το σωστό. Σημαίνει τους τόσο μεγάλους εχθρούς που δεν πρόκειται ποτέ να κάνουν "σπονδές" μεταξύ τους, δηλ. να συμφιλιωθούν. Σπονδές ως γνωστό γίνονταν στην αρχαιότητα για να επιβεβαιώσουν τη σύναψη μιας συνθήκης, μιας συμφωνίας κ.λπ. Όταν καταχρηστικά χρησιμοποιείται για τους φίλους είναι κάπως ειρωνικό, λέγεται για δήθεν φίλους. Συγγνώμη για το "μάθημα", αλλά, όπως ξέρετε, "πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι"...
@anagnostria:
Ευχαριστούμε για το σχόλιο.Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν αυτό το...χούι!
Με απορία πραγματική διάβασα πως το "άσπονδοι εχθροί" είναι το σωστό. Από τα λίγα που θυμάμαι πάρα πολύ καλά από τα μαθητικά μου χρόνια είναι ότι αυτό είναι λάθος. Διότι οι εχθροί είναι φυσικό να είναι άσπονδοι. Πουθενά δεν αναφέρεται, σε κανένα λεξικό η φράση "άσπονδος εχθρός". Ίσως σήμερα, με την εξέλιξη της γλώσσας να έχει γίνει και αυτό αποδεκτό. Θα κάνω και σχετική ανάρτηση, υποστηρίζοντας αναλυτικότερα την άποψη μου.
Αγαπητή κ. Μαντά,
Το βιβλίο σας πραγματικά είναι ένας θησαυρός...!Ο τρόπος με τον οποίο περιγράφετε τις ζωές των 5 αυτών γυναικών είναι συγκλονιστικός!Εγώ προσωπικά έχω συγκινιθεί με τη ζωή της Ασπασίας...Έχω όμως μία απορία.Στη σελ. 75 γράφετε πως το φεγγάρι"δεν είχε καν δικό του φως πως να βοηθήσει;"Πως γίνεται το φεγγάρι να μην έχει δικό του φως από τη στιγμή που λάμπει τη νύχτα?
Post a Comment